Çocuklar stres ve sıkıntı durumlarına yetişkinlerden farklı tepki verirler. Çocuklar kaygıyı daha çok yetişkinler (veya ona bakım verenler) üzerinden yaşarlar. Çocukların psikolojik savunma mekanizmaları vardır ve bedenin aksine ruhsal sıkıntılara yetişkinlerden daha dayanıklıdırlar. Hemen oyuna dalarlar ve hemen unuturlar. Bu Allah’ın onları özel korumasına aldığının göstergesidir. Çocuk ne kadar küçükse (kendi bedeni dışında) dış dünyada yaşanan sosyal olaylara o kadar kolay adapte olur. Ebeveyni ölen çocuklardan küçük olanlar büyük olanlara göre daha az etkilenir genelde.

Yetişkinlerin fiziksel travmalardan etkilenmeleri ile çocukların fiziksel travmalara, düşmelere vs daha dayanıklı olmasını örnek verebiliriz. Bu nedenle yaşamı tehdit eden, doğrudan çocuğun bedenine yönelik çok şiddetli bir travma olmadığı sürece çocukları koruyan mekanizmaların çok güçlü olduğunu unutmamak gerekir.

Bunu neden belirtiyorum çünkü bazen yetişkinler çocuklarından aşırı endişe duyduklarında, kendilerinden çok çocuğa odaklanırlar. Oysa çocuk en çok anne babasının (veya ona bakım veren kişinin) psikolojisinin bozulmasından etkilenir. Bir ebeveynin çocuğu için yapması gereken en önemli psikolojik destek kendi psikolojisinin normal olmasıdır. Olayları göğüsleyebilen ve güvenebileceği ebeveyni olan bir çocuk dünya yansa bundan etkilenmez.

Tıpkı ‘’uçaklarda oksijen maskesini önce kendinize takın’’ uyarısı gibi önce ebeveyn kendi ruhsal dengesini sağlamalıdır ki çocuğa yardımcı olsun. Her anne baba bilir ki; bir çocuk bir olay esnasında ebeveyninin tepkisini anlamak için önce onların yüzüne bakar. Çünkü çocuk ebeveyninin tepkisine göre olaya anlam verir.

Çocuklar anksiyete ve depresyon belirtilerine yetişkinlerden farklı tepki verirler. Yetişkinler kaygılı olunca genelde ‘öfke’ dışa vururken çocuklar ‘üzüntü’ şeklinde dışa vurur. Kaygı durumunda çocuklar fiziksel belirtiler verebilir. Yeme alışkanlığı değişikliği geceleri kabus görme gibi belirtiler olabilir. Yetişkinler depresyonda ‘durgunlaşma- yavaşlama’ yaşarken çocuklar ‘hareketlilik ve yaramazlık’ gibi tepkiler verirler. İştahsızlık veya aşırı yemek yeme, dikkat bozukluğu, okul başarısında düşme gibi belirtiler olabilir.